Tongzoen

Een dikke vette tongzoen

vraagt om een weldoordacht plan,

als de amoureuze baliekluiver,

bevlekt en beduimeld,

de forel, zedig zwemmend

in knoflook en boter 

met wellust naar binnen schuift.

 

De dessertkaart stevig omklemd

verblijft ze in de zachte belofte 

van hemels zoet als mogelijke redder

mergpijp, cakes, een koele twijg munt

wisselen bij elke hap van stilte naar vlucht

De allium houdt stand; geen zoet dat hem nog keert

 

hij kijkt gretig; zijn wangen hoogrood

Zijn arm zoekt haar schouder als vanzelf.

Zij zwijgt, terwijl zijn proefstaaf

de grens van haar stilte probeert.

Treur en wee als hij het vat nog eens aanspreekt

Vergeten doen ze zeker