Poem

Het leven is niet perfect

en dat moeten we ook niet ambiëren.

In het stille veld, voorbij het weten

ontluikt verwondering

over wat er is, of juist niet is.

En dat is zoveel.

 

Op het snijvlak van uitersten

wordt een leegte gevuld.

Daar mogen we terugkeren,

observeren,

loslaten,

bevrijden.

 

Want alleen vanuit imperfectie

kan een nieuw wereldbeeld ontstaan

en draagt het onvoltooide levenswerk

onze onbegrensde voleindiging.